بی عنوان!!!
چو عمر از سى گذشت و یا که از بیست نمى شاید دگر چون غافلان زیست
نشاط عمر باشد تا چهل سال چهل رفته فرو ریزد پر و بال
پس از پَنجَه نباشد تندرستى بصر کندى پذیرد پاى سستى
چو شصت آمد نشست آمد پدیدار چو هفتاد آمد افتاد آلت از کار
اى به غفلت گذرانیده همه عمر عزیز تا چه دارى و چه کردى عملت کو و کدام
توشه آخرتت چیست در این راه دراز که تو را موى سفید از اجل آورد پیام
مى توانى که فرشته شوى از علم و عمل لیک از همت دون ساخته اى با دَد و دام
چون شوى همره حوران بهشتى که تو را همه در آب و گیاه است نظر چون انعام
جهد آن کن که نمانى ز سعادت محروم کار خود ساز که اینجا دو سه روزیست مقام
و شیخ نظامى گفته است
حدیث کودکى و خودپرستى رها کن کان خمارى بود و مستى
چو عمر از سى گذشت و یا که از بیست نمى شاید دگر چون غافلان زیست
نشاط عمر باشد تا چهل سال چهل رفته فرو ریزد پر و بال
پس از پَنجَه نباشد تندرستى بصر کندى پذیرد پاى سستى
چو شصت آمد نشست آمد پدیدار چو هفتاد آمد افتاد آلت از کار
به هشتاد و نود چون در رسیدى بسا سختى که از گیتى کشیدى
از آنجا گر به صد منزل رسانى بود مرگى به صورت زندگانى
سگ صیاد کاهوگیر گردد بگیرد آهویش چون پیر گردد
چو در موى سیاه آمد سفیدى پدید آمد نشان ناامیدى
ز پنبه شد بنا گوشت کفن پوش هنوز این پنبه بیرون نارى از گوش
و دیگرى گفته است :
از روش این فلک سبز فام عمر گذشته است مرا شصت عام
در سر هر سالى از این روزگار خورده ام افسوس خوشیهاى یار
باشدم از گردش دوران شگفت کانچه مرا داد همه پس گرفت
قوتم از زانو و بازو برفت آب ز رخ رنگ هم از مو برفت
عقد ثریاى من از هم گسیخت گوهر دندان همه یک یک بریخت
آنچه بجا ماند و نیابد خلل ار گناه آمد و طول امل
زنگ رحیل آمد از این کوچگاه همسفران روى نهاده به راه
آه ز بى زادى روز معاد زاد کم و طول مسافت زیاد
بار گران بر سر دوشم چه کوه کوه هم از بار من آمد ستوه
اى که برِ عفوِ عظیمت گناه در جلو سیل بهار است گاه
فضل تو گر دست نگیرد مرا عصمتت ار باز گذارد مرا
جز به جهنم نرود راه من در سقر انداخته بنگاه من
بنده شرمنده نادان منم غوطه زن لجه عصیان منم
خالق و بخشنده احسان توئى فرد و نوازنده به غفران توئى
رسول خدا صلى الله علیه وآله فرمود: چهل ساله ها همانند زراعتى هستند که درو کردن آن نزدیک شده است و به پنجاه ساله ها باید گفت چه چیزى از پیش براى خود فرستاده اید و چه چیزى گذاشته اید؟ اى شصت ساله ها براى حساب بشتابید و هفتاد ساله ها خود را جزء مردگان بشمار آورید.
و در خبر است که خروس در ذکر خود مى گوید: اى غافلان ذکر خدا کنید و در یاد او باشید؛
هنگام سفیده دم خروس سحرى دانى که چرا همى کند نوحه گرى
یعنى که نمودند در آئینه صبح کز عمر شبى گذشت و تو بى خبرى
و شیخ جامى گفته است
دلا تا کى در این کاخ مجازى کنى مانند طفلان خاکبازى
توئى آن دست پرور مرغ گستاخ که بودت آشیان بیرون از این کاخ
چرا زان آشیان بیگانه گشتى چو دونان مرغ این ویرانه گشتى
بیفشان بال و پر ز آمیزش خاک بپر تا کنگره ایوان افلاک
ببین در قصر ازرق طیلسانان رداى نور بر عالم فشانان
همه دور جهان روزى گرفته به مقصد راه فیروزى گرفته
خلیل آسا درِ ملک یقین زن نداى لا احب الآفلین زن
http://www.tebyan.net/index.aspx?pid=934&articleID=387304
