سخنی از امام موسی بن جعفر ع

قال امام موسی بن جعفرع : لیس حسن الجوار کف الأذى و لکن حسن الجوار الصبر على الأذى
امام می فرمایند : خوبی همسایگی دراین نیست که که آزارش به دیگران (همسایه )نرسد بلکه خوبی درآن است که بر آزار واذیت همسایه صبر نماید و بدیهای او را تحمل نماید.

خواجه عبد الله انصاری هم می گوید : بدی را بدی کردن سگساری است
 ( کار سگها هم چنین است . یک سگ ، سگ دیگر
را گاز می‏گیرد ، او هم گاز می‏گیرد . اگر کسی به انسان بدی کرد و او هم‏
بدی را با بدی جواب داد ، هنری که کرده ، کار سگها را انجام داده است .
اگر انسان سگی را بزند فورا بر می‏گردد و پای او را می‏گیرد ) . خوبی را
خوبی کردن ، خرخاری است ( یعنی اگر کسی به آدم خوبی کند و در مقابل خوبی‏
او خوبی کند خیلی هنر نکرده است . یک الاغی می‏آید شانه الاغ دیگر را با
دندانش می‏خاراند ، او هم فورا شانه این را می‏خاراند . این مقدار را که‏
خوبی را باید با خوبی جواب داد و در مقابل خوبی باید خوبی کرد الاغ هم‏
می‏فهمد ) ، اما بدی را نیکی کردن ( در مقابل بدی خوبی کردن ) کار خواجه‏
عبد الله انصاری است.به عبارتی :
وی معتقد است : دو نوع رفتار اول یعنی بدی را بدی کردن ونیکی را نیکی کردن هردو رفتاری است که حیوانات هم در مقابل همدیگر انجام می دهند. رفتار نوع اول که جای خود دارد اما رفتار نوع دوم یعنی: نیکویی در مقابل نیکویی، گویا رفتاری است انسانی ودر عرف عام منشی است پسندیده وحتی در قرآن مقدس به نحوی به آن فرمان داده شده ایم (هل جزاءالاحسان الاالاحسان)اما این رفتار را هم پیرهرات حیوانی می داند.ومعتقد است حیوانات و جنبه حیوانی انسان هم این قدر شرافت دارد که نیکی را به نیکویی پاسخ دهد. او در فراز آخربا این خصیصه انسان را می ستاید که : بدی را به نیکویی پاسخ دهد ودر مقابل بدی خوبی کند. به عبارتی : در پاسخ به کنشهای انسانها واکنشی انسانی از خود نشان دهد وبا جنبه انسانی خود با دیگران برخورد نماید حسینی   [e-mail]