بنام خدا
روزی شخصی در میان جمع ، این آیه قرآن را
: «وعبادالرحمن الذین یمشون علی الارض هونا...» به این صورت خواند: «وعبادالرحمن
یمشون ارض هونا...» ومن ازباب «احب اخوانی
الی من اهدی علی عیوبی _کافی ج2 ص139»
در خفا ودرگوشی آیه را برایش درست خواندم تا متوجه خطایش شده ، در جایی دیگر این افتضاح را به بار نیاورد اما وی در حضور جمع اندکی به من گفت: من مگر چگونه خواندم ...؟ ومن که اوضاع را نا متعادل احساس کردم گفتم : شما ان شاء الله که درست خوانده اید ومن اشتباه شنیده ام او باز هم اصرار کرد که نه بگو من چگونه خواندم ومن گفتم شما کلمه (الذین) و(علی) را نیاوردید وایشان فرمودند: مگر چه کار می شود که من این دو کلمه را نگفتم ومن گفتم : چیزی نمی شود فقط در انظار ودیدگان کوچک می شوید وتأثیر گفته هایتان کم می شود گفت:شما هم در فلان جا دعای سمات (به ضم)را سمات(به فتح)خواندید واز شما بعید بود که چنین خطایی مرتکب شوید ومن گفتم سمات(به فتح)درست است شماهم در جایی کلمه فحش(به ضم)رافحش(به فتح)خواندید گفت: خب این که اشکال ندارد فحش کلمه ای فارسی است ( این سخن اومرا به یاد این طنز انداخت که شخصی به زیارت عبدالعظیم حسنی (ع) به شهر ری رفته بود وخطاب به ایشان گفت: یا امام رضا قربون برادرت ابوالفضل بشم کی ظهور می کنی؟) من گفتم: اتفاقا کلمه عربی است ومن در کتاب المنجد دیدم که درست آن فحش(به ضم) است اینجا بود که به من تهمتی ناجوانمردانه زد وگفت: من در جایی ...
سلام جناب حسینی از شما بعیده اگه بشتر تامل میکردین لینک وب شما در بخش همراهان بود
حق با شماس
ببخشید