یکى از ساز وکارهاى حیات و زندگى, امیدوارى است. از نظر جهان بینى توحیدى, امید تحفه الهى است که چرخ زندگى را به گردش وامى دارد و موتور تلاش و انگیزه را پر شتاب مى کند. اگر روزى امید از انسان گرفته شود, دوران خمودگى و ایستایى او فرا مى رسد.
امیدوار بودن, هنرى است که باید همگان به خصوص نسل پویاى جوان آن را فرا گیرند. از این رو در این شماره به بررسى حقیقت امیدوارى و راه هاى نیل به آن مى پردازیم.